Blog 4. Peter Leusink: #MeToo – Taskforce noodzakelijk

Het kan niemand zijn ontgaan, in de maand oktober is de eerst verjaardag van de #MeToo-discussie gevierd. Met in november nog een kleine afterparty, waarvan akte. Opvallend is de grote diversiteit aan opvattingen over zowel oorzaak als oplossing van het probleem. Wat ik persoonlijk merk is dat ik in elke mening wel iets lees dat van waarde is. Eigenlijk is alles al gezegd en dat geeft hoop. Het gaat over vrouwen, over mannen, over daders, over slachtoffers, over opvoeding, over biologie, over ouders, over kinderen, over media, over school, over werk, over sport, over het uitgaansleven, over onbeholpenheid, over geweld, over respect, over grenzen, over verantwoordelijkheid, over schuld, over seks, over macht, over de maatschappij, over de overheid, over de ander, en over jezelf. Samenvattend mag, nee, moet je concluderen dat seksuele intimidatie en seksueel geweld een complex probleem is dat om een complexe oplossing vraagt. Ook dat was al eens gezegd.

Hoe los je zoiets complexs nu op? In 2005 stonden een aantal organisaties voor dezelfde vraag bij het probleem van overgewicht onder jongeren. Dit leidde tot het vormen van een convenant Gezond Gewicht dat tien jaar later werd opgeheven ten gunste van allerlei gemeentelijke initiatieven. De kern van het succes van het convenant was de samenwerking van in totaal 27 partijen afkomstig van overheden, het bedrijfsleven en maatschappelijke organisaties, die zich gezamenlijk gingen inzetten om de stijgende trend van overgewicht om te buigen in een daling. Hun aanpak kenmerkte zich door de inzet van meerdere interventies tegelijkertijd onder verschillende doelgroepen (kinderen, ouders, uitvoerend professionals – leraren, fysiotherapeuten, huisartsen, winkeliers, horeca, diëtisten –, en bestuurders), in verschillende settingen (thuis, school, wijk, werk, zorg) en op verschillende niveaus (uitvoerend, strategisch en tactisch). Deze benadering sloot aan bij het principe van het sociaal-ecologisch model en de daarbij behorende systeemaanpak die stelt dat je gedrag alleen kunt veranderen als je tegelijkertijd de omgeving als geheel verandert.

Waarom zou iets dergelijks niet ook kunnen worden toegepast bij seksueel geweld? De omvang en impact van seksueel geweld overstijgt dat van overgewicht en de ambitie van een convenant of taskforce is dan ook passend bij een dergelijk probleem. Een taskforce van relevante partijen in verschillende domeinen en op verschillende niveaus dwingt urgentie af en is de opmaat voor een breed draagvlak. De diversiteit aan deelnemende partijen doet recht aan de complexiteit van het probleem en noodzaakt tegelijkertijd tot samenwerking. Niemand heeft het antwoord, dus zijn alle antwoorden belangrijk. Fragmentarische acties met alle goede bedoelingen van dien schieten uiteindelijk hun doel voorbij. Lessen aan jongeren op school kunnen worden versterkt als ook ouders daarin worden ondersteund, en omgekeerd. Werkgevers ondersteunen in de aanpak van dit thema op de werkvloer heeft alleen maar zin als dit tegelijkertijd wordt gefaciliteerd door regelgeving. Acties in het uitgaansleven en in de sportwereld krijgen meerwaarde als daar ook in het voortgezet onderwijs of opleidingen aandacht aan wordt besteed. Etcetera. Een integrale en brede aanpak is noodzakelijk, onder regie van een gezaghebbende persoon of organisatie. Dat dit geld en tijd gaat kosten mag duidelijk zijn, maar uiteindelijk kan een structurele en integrale aanpak van seksueel geweld en intimidatie alleen maar winst opleveren.