blog 24: Luisteren en spreken geeft ruimte
In mijn omgeving heb ik gezien hoe seksueel geweld vrouwen kan verpletteren. Hoe het door kan werken in alle facetten van het leven. En hoe moeilijk het is om daar uit los te komen. Ik wil als man graag bijdragen aan een verbetering van de situatie van deze vrouwen. Omdat ik denk dat stilte de verandering in de weg staat probeer ik het gesprek hierover te initiëren.
Op jonge leeftijd kwam ik al in contact met geweld tegen vrouwen. Niet in mijn eigen gezin maar via mijn moeder die vrijwilligers werk verrichtte in het blijf van mijn lijf huis. Een plek waar ik, naar mate ik ouder werd, ook niet meer mocht komen omdat de angst van vrouwen voor mannen soms zo diep zat dat zelf ik als kleine jongen een bedreiging vormde.
Na mijn middelbare school voelde ik voor het eerst van dichtbij de impact van een verkrachting. Een vriendin vertrouwde mij haar verhaal toe en in het jaar dat volgde liet zij mij regelmatig toe in haar in de war geschopte gevoelsleven. Enkele jaren later was het een andere vrouw die na een uit de hand gelopen avond ervoor had gekozen dat wat gebeurd was niet als verkrachting te bestempelen. Maar de impact was er niet minder om.
Toen ik 20 jaar geleden mijn huidige vrouw ontmoette prijsden wij ons geregeld rijk dat wij geen trauma’s en geweld in onze jeugd hadden ervaren. Destijds oprechte uitspraken maar in retrospectief vervreemdende gesprekken. Want 7 jaar geleden erkende mijn vrouw voor het eerst naar zichzelf dat zij ook meervoudig was misbruikt. De emotionele schade had ze altijd gevoeld. Maar de tijd, de schaamte en haar overlevingskracht hadden het een andere vorm gegeven in haar herinnering. Tot zij het gesprek er over opende en zij haar gevoel weer ruimte gaf om zich te uiten.
Dit gesprek hebben we de laatste jaren gevoerd en de verandering in haar lijf en hoofd zijn prachtig. De ontwikkelingen die zij in de laatste jaren op alle vlakken heeft doorgemaakt zijn inspirerend geweest. De verrijking in haar leven en in onze relatie gunnen wij iedereen en dus hebben wij besloten open te zijn over haar, en onze, tocht. Om woorden en beelden te geven aan wat zij heeft meegemaakt en zo anderen te steunen, inspireren en informeren. De vorm die we hiervoor hebben gekozen is het beeldverhaal. Korte verhalen over mijn vrouw en onze zoektocht.
Nu mijn vrouw weer meer in haar kracht staat leeft de wens in ons om ook andere vrouwen te ondersteunen. Vrouwen die nog met een diep geheim en een verstopte pijn leven. Krachtige en prachtige vrouwen die zich niet gezien voelen of niet weten hoe zij afstand kunnen nemen van de pijn die zo’n groot deel van hen is geworden. Omdat mijn vrouw een voltijd baan heeft, hebben wij besproken dat het aan mij is om hiermee aan de slag te gaan, met mijn vrouw op de achtergrond.
Van hieruit ben ik nu bezig met de productie van 17 grafische vertellingen, stripverhalen, over vrouwen die aangetast zijn in hun integriteit. Verhalen over hoe zij het initiatief weer naar zich toe trekken en hoe zij het verdriet en de pijn een plek geven in hun leven. Het zijn verhalen waarmee we de vrouwen over wie het gaat een stem willen geven. Verhalen die respectvol de impact en de complexiteit tonen.
Een serie verhalen die ik met 9 tekenaars vertel, waarmee we verdriet van vrouwen in beeld brengen. Maar ook een serie verhalen waarmee we de kracht van de vrouw juist vieren. Het eerste verhaal is een introductie waarbij de man wordt opgeroepen zijn verantwoordelijkheid te nemen. Dit verhaal is voor deze White Ribbon campagne gemaakt en te vinden op deze site. De andere verhalen verschijnen in de komende maanden, tot april 2018 onder de #hebhetereensover. De verhalen verschijnen verder in print en online via verschillende kanalen. Het gehele project “Prachtige vrouwen” is mogelijk gemaakt door Het Bank Giro Loterij Fonds.
Dit is wat ik kan doen. Me bescheiden opstellen, anderen een stem geven, respecteren, eren en blijven luisteren. Want echt voelen wat seksueel geweld doet zal ik nooit kunnen. Wel kan ik helpen de stilte te verbreken. Om zo een bescheiden bijdrage te leveren aan een meer open cultuur waarin er meer veilige ruimte is voor vrouwen om het gesprek naar zichzelf en anderen te openen.
