Blog 15. Jeremy Heshof: Man durf te huilen

Vrijdag 30 november 2018 vond het najaarscongres ‘Was will der Mann?’ plaats en was georganiseerd door de Nederlandse Wetenschappelijke Vereniging voor Seksuologie. De focus van het congres lag wat meer op wat de heteroseksuele man wil. Voor seksuele diversiteit onder mannen was er minder expliciete aandacht mijns inziens. Hulde voor spreker Yuri Ohlrichs die herhaaldelijk met vanzelfsprekendheid praatte over gevoelens die een jongeman kan hebben voor meisjes en/of jongens. Idem voor spreker en sfeerbeheerder Kevin Heller die een duidelijk standpunt inneemt: in uitgaansgelegenheden waar hij werkt mag iedere man zichzelf zijn, ongeacht of hij gay is of in een jurk loopt.

Het slotdebat begon grappig maar werd al snel vol op de man gespeeld. Deelnemer Jens van Tricht uitte zijn eerdere twijfels om in dit panel van – naar eigen zeggen – vier hoogopgeleide, blanke en heteroseksuele mannen plaats te nemen. Ook vertelde hij iets belangrijks over homofobie onder heteromannen maar dit werd ondergesneeuwd door andere panelleden: “We moeten ons niet willen gedragen als vrouwen en homo’s”, en vervolgens werd Jens ook gevraagd of hij “ook op zo’n gevoelige manier seks heeft”. De laatste opmerking weet ik niet meer voor 100% zeker omdat ik me toen best ergerde.

Gedurende deze dag werd ons meermaals op het hart gedrukt hoe belangrijk (soms zelfs van levensbelang) het is om als man je gevoelens meer te uiten. Toen Jens precies dát deed, werden er vervolgens grappen over gemaakt door de andere mannen in het panel. Hiermee werd pijnlijk duidelijk hoe sommige mannen met elkaar omgaan: elkaar zien als concurrent, vooral je kwetsbaarheden verbergen en deze bij een ander belachelijk maken.

Ik was niet ad rem genoeg om in de zaal het volgende tegen Jens te zeggen: Ik ben blij dat je die ochtend NIET had afgebeld om in het panel plaats te nemen want het illustreerde hoe nodig deze discussies zijn en dank je wel voor wat je uitlegde over homofobie. Homofobie zorgt er nog steeds voor dat ik wekelijks jongemannen maar ook oudere mannen die hooggeplaatste functies bekleden in mijn praktijk spreek die niet uit de kast durven te komen. Precies om wat jij vertelde: bang om ondergeschikt en afgekeurd te worden.

Op mijn website staat duidelijk vermeld dat álle mannen welkom zijn in mijn praktijk voor seksuologische, relationele en/of psychologische hulpverlening. Ook ben ik op mijn website open over het feit dat ik samenleef met een andere man. Tijdens het intakegesprek nodig ik mijn cliënten uit vooral oprecht en kwetsbaar te zijn: dus over alle mooie dingen maar ook de minder mooie dingen. Mannen hoeven zich niet beter voor te doen dan ze zijn bij mij (en uiteraard ook niet minder). Heel belangrijk om dit expliciet te zeggen, want veel mannen zijn dit niet gewend. Opvallend is dat met name de heteroseksuele mannen die mijn praktijk bezoeken vaak zeggen het bijzonder en waardevol te vinden dat ze bij mij kwetsbaar en onzeker “mogen” zijn. Niet zelden wordt er door hen voor het eerst sinds lange tijd gehuild vanwege (verdrongen) verdriet over bijvoorbeeld een verstoorde relatie met de vader, seksverslaving, prostitutiebezoeken, erectiestoornissen of een partner die hen heeft verlaten.